MENANDER

I.

MENANDER

Archon Athenis, Olymp. 99. an. 3.

II.

MENANDER

Atheniensis, fil. Diophyti, discipulus Theophrasti, natus Olymp. 109, novae comoediae Comicus, strabus fuit, mente acutus, amore in mulieres insanus. Scripsit fabulas 80. et epistolam unam ad Ptolemaeum Regem, alique nonnulla solutâ oratione. Suidas. Quintilianus autem de eo l. 10. c. 1. Menander, inquit, meô iudiciô diligenter lectus, ad cuncta, quae praecipimus, efficienda sufficit. Ita omnium imaginem in vitâ expressit, tanta in eo inveniendi copia, et eloquendi sacultas, ita est omnibus rebus, personis, affectibus accommodatus, ut omnibus eiusdem operis auctoribus tenebr as obduxerit. Porro tanto fuit in pretio, ut etiam invitatus sit a regibus Aegypti, oblatis magnis honoribus et divitiis. Vid. Euseb. in Chron. Casaubon. in Athen. Voss. de Poet. Gr. p. 57. 58. etc. Ovid. Trist. l. 2.

Fabula iucundi nulla est sine amore Menandri.

Propert. l. 3. Eleg. 21.

Librorumque tuos, docte Menandre, sales.

Idem l. 4. Eleg. 5.

Sed potius blandi Thais pretiosa Menandri.

Stat. l. 2. Sylv. 1. v. 114.

Attica facundi decurreret orsa Menandri.

Ausonius, Idyll. 4. v. 46.

Conditor Iliados et amabilis orsa Menandri.

Primus olim cum Homero pueris praelectus est. Ausonius Idyllio 4. v. 44. s.

Perlege quodcumque est emorabile; prima monebo

Conditor Iliados, et amabilis orsa Menandri

Evolvenda tibi. tu, flexu et acumine vocis,

Innumeros numeros doctis accentibus efser,

Affectusque impone legens: distinctio sensus

Auget et ignavis dant intervalla vigorem.

Ubi nota, diversâ Veteres in poesi lectione usos fuisse, a

lectione solutae orationis, uti supra diximus in vocibus, Carmina et Lectio, Plura vero de celeberrimo hoc et summo inter Comicos Graecos et paene omnes coeteros Scriptores Atticos, vide apud Casp. Barthium Adversariorum l. 7. c. 7. et l. 23. c. 23. ut et Not. ad Manilium. At eius fluxum et delicias his versibus describit Phaedrus l. 5. Fab. 2.

Quin etiam resides et sequentes otium,

Ne defuisse noceat, repetunt ultimi.

In quis Menander nobilis Comoediis,

Quas, ipsum ignorans, legerat Demetrius,

Et admiratus fuerat ingenium Viri,

Unguentô delibutus, vestitu affluens,

Veniebat gressu delicatô et languidô.

Hunc ibi Tyrannus vidit extremô agmine,

Quinam cinaedus ille in conspectu meo

Audet venire! Responderunt proximi,

Hic est Menander scriptor.

Ad quae verba alludens Tertullianus de Pallio c. 3. Prorsus, inquit, si quis Menandricô fluxu delicatam vestem humi protrahat, audiat pone se, quod et Comicus. Qualem demnes iste chlamydem disperdit? Ubi quidem nonnulli Maeandrico legunt, voluntque hic Maeandros in vestibus, fascias nempe seu ornaturas, quae extremas oras flexuosô circuitu ambirent, notari: Sed Salmasius Menandrico reponit, docetque, Menandrico fluxu vestem delicatam humi pertrahere. nihil aliud esse, quam Menandri Comici more, vestitu delicatô et fluente humum verrere eiusque delitias, in veste tali trahenda, imitari. Quod vero Afer addit, Audiat pone se quod et Comicus: legit idem, penes se et Comicus, cum sequentia verba versum, ex aliqua Menandri Comoedia depromptum, contineant Licet enim Comicus hic molles et fluentes gereret vestes, idem tamen in aliqua comoedia cinaedum ac delicatum quendam, qui simili veste humum verrebat, hôc tetigerat versu:

Οἵαν ἄνοητος ὅδε χλαμύδα διολλύει;

Qualem demens iste chlamydem disperdit?

Unde videutr Satyrice Tertullianus dicere voluisse: Si quis igitur delicatam et ad talos usque fluentem vestem humi trahat, audiat penes se et Comicus, h. e. Menander, versum illum, quô demens appellatur, qui talem vestem gerat: et sic dictum in semet ipse accipiat, quod in alium dixit, ac suômet ipsius gladiô iuguletur. Nam et ipse chlamydem suam sic disperdebat humi protrahendo; dementem itaque semetipsum illo versu Menander appellavit. Vide Salmas. Not. ad Tertullian. loc. cit. et supra Maeandri.

III.

MENANDER

Laodiceus Sophista, scripsit commentarios in artem Hermogenis, et in praeexercitamenta Minutiani. Suidus.

IV.

MENANDER

Pergamenus Historicus. De rebus Phoeniciae egit, ut cognoscere est ex orat. Tatiani adv. Gent. et Clem. Alex. l. 2. Strom.

V.

MENANDER

Simoni Mago successit, sese Servatorem dictitans, eo Olzmpo ad hominum salutem demissum, docensque nullô pactô Angelos ab hominibus vinci, aut cogi posse, quam artis Magicae disciplinâ, et baptismô ab eo traditis, ex quibus immortalitas humano generi provenitat. Epiph. haer. 22. et Euseb. l. 3. Hinc Menandriani, sectatores eius. Vide insuper Augustin. de Haeres. c. 2. ubi ipse Magis accensetur, et Irenaeum l. 3. c. 4. ubi primogenitum hunc Simonis Magis discipulum pessimorum Gnosticorum auctorem facit, Alios.

VI.

MENANDER

cum Successores Alexandri provincias inter se partirentur, sortitus est Lydiam.